In de zomer van 2023 was de Haringvlietbrug vanwege een grootschalige renovatie 8 weken dicht voor het wegverkeer. Rijkswaterstaat haalde alles uit de kast om de impact op de omgeving en het wegverkeer zoveel mogelijk te beperken. En met succes. Want hoewel de hinder erg vervelend was, viel de situatie uiteindelijk mee.
Wie in de Hoeksche Waard woont of er weleens komt, weet dat er 3 grote uitvalswegen zijn om van het eiland af te komen. Naar het noorden is dat de Heinenoordtunnel, naar het oosten de Kiltunnel en naar het zuiden de Haringvlietbrug. Een moeilijk gebied dus, omdat er heel veel water is en heel weinig oeververbindingen. Als de brug afgesloten is, zijn er weinig alternatieve vervoersmogelijkheden.
Grondig aanpakken
In de zomer van 2023 was de brug dus dicht. Diana Wonnink had er als omgevingsmanager bij Rijkswaterstaat haar handen vol aan om alles in goede banen te leiden. Ze beseft dat de situatie erg vervelend was voor iedereen die hinder ondervond van de afsluiting, maar weet ook dat het niet anders kon. ‘Die brug moest echt worden aangepakt. Hij komt uit 1964 en is niet gebouwd voor de hoeveelheid en het gewicht van het verkeer dat er nu overheen rijdt. Daardoor vertoonde het staal vermoeiingsverschijnselen. Er moest een nieuw beweegbaar deel in komen. Dus we konden niet anders dan hem grondig aanpakken.’
‘Van tevoren wisten we welke impact de renovatie ging hebben op de omgeving’, vertelt ze. ‘Voordat je aan zo’n project begint, ga je kijken wat voor soort brug het is. De Haringvlietbrug heeft maar 1 klep die de volle breedte van de weg beslaat. Veel bruggen hebben er 2. Dat is makkelijker, omdat je dan eerst aan 1 klep kan werken en daarna aan de andere. Dan heb je altijd een baan vrij, zodat in ieder geval het openbaar vervoer en nood- en hulpdiensten geen hinder ondervinden. Dat was hier geen optie. In plaats daarvan hadden wij een gat van 37 m tussen de ene en de andere kant van de brug.’
Pontje en busje
Om dat gat te overbruggen liet Rijkswaterstaat 2 ponten varen. Een zware voor de landbouwsector en eentje voor de fietsers en voetgangers. Zo konden tractoren, fietsers en voetgangers toch over. Diana: ‘De 66.000 voertuigen per dag die normaal over de brug gaan, konden we niet allemaal op een pont krijgen, dat wisten we van tevoren al. Dus die moesten wel omrijden.’
'66.000 voertuigen konden we niet allemaal op de pont krijgen'
Dan heb je een pontje. Maar dan? Dat dacht Miranda Korver ook toen ze hoorde van de plannen. Zij woont en werkt in de Hoeksche Waard en heeft veel collega’s die gebruikmaken van de brug. ‘Het was mijn taak om onze werknemers goed, veilig en op tijd bij ons op de zaak te krijgen, zodat de productie door kon blijven gaan’, vertelt ze. ‘Dus nam ik contact op met een collega van Diana bij Rijkswaterstaat. Zo hebben we kunnen regelen dat we met een bus onze werknemers die met de pont aankwamen konden ophalen.’
Miranda is blij met de samenwerking met Rijkswaterstaat en ook Diana is tevreden met de assertiviteit die Miranda toonde: ‘Het is goed dat jullie zelf initiatief namen en keken wat de mogelijkheden waren. Veel bedrijven ging in de afwachtstand. Zelfs als gemeenten actief gingen vragen of zij iets nodig hadden, kwam er weinig reactie terug.’
'Alsof ik alle ellende had veroorzaakt'
Woede
Hoewel Diana van tevoren al vaak had gezegd dat de situatie echt heel erg zou worden met vertragingen van meer dan een uur, werden mensen toch boos toen de werkzaamheden eenmaal begonnen en er forse files ontstonden. ‘Ik heb die periode als heftig ervaren’, vertelt Diana. ‘Mensen hielden mij verantwoordelijk. Alsof ik alle ellende had veroorzaakt. Iemand zei tegen mij: we hadden eerst corona en toen kwam jij. En nadat mijn naam op het journaal werd getoond, gingen mensen me rechtstreeks uitschelden via mijn RWS-mail. De tolerantiegrens was heel laag.’
Miranda herkent het sentiment dat er heerste. ‘Mijn dochter werkt in Brabant en maakt iedere dag gebruik van de brug. Zij reageerde in eerste instantie ook niet zo begripvol. Maar uiteindelijk viel het mee. De eerste week was de vertraging het ergste, omdat iedereen toen aan het uitvinden was hoe alles ging.’
Diana: ‘Ik heb van alles geregeld om de hinder zo beperkt mogelijk te houden. We hebben met zoveel experts gezeten om te kijken wat mogelijk was. Bijvoorbeeld de Kiltunnel waar je normaal gesproken voor moet betalen, hebben we afgekocht en er reden langere treinen tussen Noord-Brabant en Rotterdam. We hebben het in Nederland écht goed geregeld, maar we kunnen niet elk probleem weg managen.’
Gelukkig veranderde het sentiment tijdens de afsluiting langzaam. ‘Met filmpjes en foto’s lieten we zien hoeveel werk onze aannemer verzette', vertelt Diana. 'Dat vonden mensen leuk. Verder waren de veiligheidsregio's tevreden en vroegen passagiers op de pont of de vaarverbinding niet permanent kon blijven. De kleinzoon van de eerste gebruiker van de brug in 1964 opende op 4 augustus geheel volgens planning de brug. Dat was een mooie afsluiting!’
Mogen we je nog een paar vragen stellen over dit Jaarbericht? Klik dan hier.
